W mitologii greckiej tytanida boskiego prawa i porządku oraz uosobienie sprawiedliwości. Temida (Themis) jest jedną z dwunastu dzieci tytanów Gai. Read More. Grecka mitologia. mityczne.pl 9 czerwca 2022 Smok. Oni. Japońskie demony, duchy czy diabły utożsamiane z chorobami, klęskami i nieszczęściem. Najprawdopodobniej pojawiły się w Japonii z chińskich lub/i indyjskich wierzeń. Wyróżniano dwie klasy oni: Wyglądem przypominały ludzi, lecz ich ciała były zazwyczaj koloru czerwonego bądź zielonego, z głowami wołów lub koni. Behemot. Biblia (w Księdze Hioba 40, 15-24) opisuje go jako imponującego potwora, który posiadał mocne kości niczym mosiądz, ogon jak cedr, który wylegiwał się pod cieniem drzew i wypijał wodę z rzeki. Behemot wraz z Lewiatanem jest przedstawiony jako stworzenie dowodzące wielkości i mocy stwórczej Jahwe. Z hebrajskiego określa Według zapisów kolonialnych istniała hierarchia bogów z Itzamną na szczycie. Wielu bogów ma wiele imion i różne aspekty, co utrudnia dokładne określenie, ilu bogów mieli Majowie: prawdopodobnie co najmniej 200. Do najważniejszych należą Itzamna Stwórca, bóg deszczu Chac, bogini płodności, Ix Chel oraz bogowie śmierci, Ah Puch Edda młodsza – nazywana Eddą prozaiczną. Edda starsza powstała pod koniec IX wieku i zawiera trzydzieści trzy pieśni o bogach i bohaterach. Została odkryta w 1643 roku przez biskupa Islandii – Brynjulfa Sveinssona. Edda młodsza została spisana w języku islandzkim przez Snorriego Sturlusona (1179-1241) i zawiera mity skandynawskie Mitologia arabska – wierzenia Arabów w okresie poprzedzającym pojawienie się i ekspansję islamu, mające charakter politeistyczny. Bogowie i boginie arabscy, w tym Hubal i boginie Al-Lat, Al-Uzza i Manat, czczono w lokalnych sanktuariach, takich jak Kaaba w Mekce. Dotychczas zaproponowano różne teorie dotyczące roli Allaha w religii mekkańskiej. Wiele opisów fizycznych dotyczących . Agasaya – semicka bogini wojny, później utożsamiana z późniejszą Isztar. Uważana była za boginię bez strachu i wojowniczkę nieboskłonu. Ah Chuy Kak – bóg wojny Majów. Znany pod nazwą Ognia Niszczyciela. Ah Cun Can – bóg wojny Majów. Znany pod nazwą Wężą Zaklinacza. Ahulane – bóg wojny Majów. Znany pod nazwą Łucznika. Al-Qaum – nachabejski bóg wojny i nocy, opiekun karawan. Najprawdopodobniej był najważniejszym bogiem w panteonie bóstw nachabejskich. Alala - córka greckiego demona wojny, Polemosa. Była personifikacją zgiełku wojennego. Grecy wierzyli, że w czasie walki towarzyszy Aresowi, który wykrzykuje jej imię. z tego powodu, żołnierze Hellady, aby dodać sobie adwagi, wykrzykiwali w czasie walki jej imię - Alale alala Anahita (“Niepokalana”) – perska bogini płodności, kobiet i wojny. Występowała jako dziewica ubrana w złoty płaszcz i noszący diamentową tiarę. Jej poświęconymi zwierzętami był gołąb i paw. W syryjsko - fenickiej religii jej odpowiedniczką była Anath. Po podboju przez Persów Babilonu zaczęto porównywać ją do Isztar. Kult Anhity obejmował również nierząd uprawiany w jej świątyniach. Anahit - armenska bogini wojny. Później, obok Mitry, stała się główną boginią armenskiego panteonu bóstw. Anann - celtycka bogini, zwiastująca nadchodzącą śmierć w czasie bitwy. Razem z Badb i Machą, tworzyła trójcę bogin wojny. Anat – bogini wojny i płodności zachodnich Semitów (Kananejczyków, Fenicjan, Kartagińczyków, Syryjczyków), siostra i pomocnica Baala. Z jej osobą utożsamiana jest wojna, matczyność, dziewictwo i nierząd. Ta piękna bogini uwielbiała wojnę, na równi z miłością cielesna. Dobrze obsługiwała się mieczem i łukiem. Kochała brać udział w rzeziach wojennych w czym ujawniał się jej porywczy charakter. Przed każdą bitwą pokrywał swoje ciało henną i zakładał złote i purpurowe ubrania, które swoimi kolorami symbolizowały królewska pozycję boginki. W czasie bitwy ścinała głowy wrogów w szale wojennym o obcięte ręce zawieszała wokół swego pasa. Ze względu na jej rolę, ludzie modląc się do niej prosili o pokój i zaprzestanie wojen. W niektórych krainach składano nawet dzieci w ofierze dla Anat. w starożytnych tekstach odnoszono się do niej rożnymi określeniami, często sprzecznymi ze sobą – od matki bogów, po dziewicę i ladacznicę. Andraste – bogini wojny Celtów brytyjskich. Podczas walk Celtów przeciwko Rzymowi, królowa Boudicca poświęcała życie pochwyconych Rzymianek tej bogini. Aray – bóg wojny Armeńczyków. Uważa się, że jego pochodzenie jest tożsame z greckim Aresem. Czczony był jako bóg, który umiera i odradza się od czasu do czasu. Ares – grecki bóg wojny, syn Hery i Zeusa. Często przedstawiany jako silny fizycznie i wyzywający, Ares był uważany za brutalnego i krwiożerczego boga, używającego czystej siły, by osiągnąć swoje cele. Ze względu na swój okrutny charakter nie był więc popularny i lubiany przez innych bogów. Także wielu Greków miało do niego niejednoznaczny stosunek: jego obecność była postrzegana jako zło konieczne. Jego siostra Atena, bogini mądrości, była boginią strategii wojskowej, podczas gdy rola Aresa w wojnie była bardziej bezpośrednia: Atena - w religii greckiej opiekunka miasta Ateny, bogini wojny, rzemiosła i rozsądku. Była powszechnie czczona przez wszystkich Greków, ale w czasach nowożytnych kojarzona jest przede wszystkim z Atenami, którym dała swoje imię. Przez Rzymian utożsamiana była z Minerwą. W Iliadzie Homera Atena, jako bogini wojny, inspirowała greckich bohaterów i walczy u ich boku; jej pomoc jest synonimem sprawności i siły wojskowej. Również w Iliadzie Zeus, główny bóg Hellenów, przydzielił sferę wojny Aresowi, bogowi wojny, i właśnie Atenie. Moralna i militarna wyższość Ateny nad Aresem wynika po części z faktu, że reprezentowała ona intelektualną i cywilizowaną stronę wojny oraz cnoty sprawiedliwości i umiejętności, podczas gdy Ares reprezentował jedynie żądzę krwi. Cechy, które prowadziły do zwycięstwa, znajdowały się na egidach, czyli napierśnikach, które Atena nosiła, udając się na wojnę: strach, walka, obrona i atak. Jako strażniczka władców Atena, oprócz wojny, była boginią dobrej rady, roztropności, powściągliwości i przenikliwości. Badb – bogini wojny irlandzkich Celtów. Często przybierała postać kruka. Uważana była za boginię często biorącą bezpośredni udział w bitwach, często, swoją magią, przesądzając jej wynik. Tworzyła trójcę z dwiema innymi boginiami wojny – Machą i Morrigan. Belatu-Cadros – bóg wojny i zniszczenia wrogów czczony przez brytyjskich Celtów (głównie w Walii). Rzymianie utożsamiali go z Marsem. Bellona – rzymska bogini wojny, bardzo popularna wśród żołnierzy rzymskich. Jej pochodzenie najprawdopodobniej jest etruskie. Towarzyszyła bogu Marsowi w bitwach. Uchodziła za jego żonę, córkę lub – jak mówią inni – siostrę. Atrybutami Bellony był miecz, hełm, dzida i pochodnia. Często identyfikowana była z grecką Enyo. Burijas – kasycki bóg wojny. Camulus – bóg wojny Celtów zamieszkujących dzisiejszą Belgię. Kult jego był obecny również w Brytanii. Caswallawn – bóg wojny brytyjskich Celtów. Donar – starogermański bóg wojny, siły i grzmotów. Jego odpowiednikiem był Thor. Enyo (“Horror”)– grecka bogini wojny. Utożsamiana jako żona, sistra lub córka Aresa. Często pokazywana była pokryta krwią. W Rzymie utożsamiana była z Belloną. Ekchuah - Czarny Wódz - brutalny bóg wojny Majów, patron poległych wojowników oraz patronem kupców. Z tego powodu był przedstawiany niosąc worek towarów na plecach. On jest reprezentowany jako czarny człowiek z czarną otoką wokół oka, wiszącą dolną wargą i ogonem skorpiona. Erra – starobabiloński bóg wojny, śmierci i nieszczęść. Eshara – chaldejska bogini wojny i zbiorów. Freja - nordycka bogini. Patronowała wojnie i połowie poległych wojowników podlegało jej władzy. Utożsamiana była również czarną magią, przepowiedniami i bogactwem. Gun - afrykański bóg żelaza i wojny. Hadur – węgierski bóg wojny i ognia, syn Złotego Ojca i Jutrzenki. Był postawnym, z długimi włosami bóstwem, uzbrojonym w miedziany miecz i odzianym z miedzianą zbroję. Miał stworzyć legendarny miecz Attyli – Miecz Boga. Inanna – sumeryjska bogini wojny, płodności i miłości. Była personifikacją planety Wenus. Kult jej pojawił się najprawdopodobniej w mieście Uruk. Indra - w czasach wedyjskich był najwyższym władcą bogów. Swoją pozycję zawdzięczał zwycięstwu nad Vritrą - który jako potężny smok pochłoną całą wodę z Ziemi doprowadzając do wielkiej suszy. Po pokonaniu smoka został liderem bogów. Był wówczas uważany za bóstwo wojny, piorunów i burz, największym ze wszystkich wojowników, najsilniejszą z wszystkich istot. Był obrońcą bogów i ludzi przed siłami zła. Jeżdżąc w złotym rydwanie po niebie, był znany również jako bóg piorunów, dzierżąc broń Vajra, niebiański piorun z wyładowaniami atmosferycznymi. W czasie walki używał także łuku, siatkę i hak. Ponieważ był tym, który przyniósł wodę na ziemię, uznawana go również jako boga płodności. Miał również prawo do ożywienia poległych wojowników, którzy padli w bitwie. W późniejszych czasach utracił swoją wielkość i był czczony jako bóstwo pogody. Irmin – germański bóg wojny, czczony jako słup – kolumna, zwana Kolumną Świata. Po każdym zwycięstwie Germanie składali mu ofiary. Podczas chrystianizacji terytoriów opanowanych przez armię Karola Wielkiego, kolumny te zostały zniszczone. Isztar - jedna z głównych bogini Babilonii i Asyrii. Uważana była za boginię wojny, płodności i miłości. Jej kult był także znany w Fenicji. Starożytni wierzyli, że utożsamia ona dwa oblicza planety Wenus, rankiem, jako Poranna Gwiazda, przyprowadza kochanków do swojego łoża aby świętować, wieczorem zaś, jako Wieczorna Gwiazda, przynosi nieszczęście w postaci miecza wojny. Z tego powodu bogini Isztar była patronka miłości i płodności u ludzi jak i zwierząt, łącząc wszystkie istoty w aktach miłosnych. Ponieważ Isztar sama była rozwiązłą boginią, dlatego kobiety lekkich obyczajów traktowały ją jako swoja patronkę. Istniał związany z nią kult poświęconych prostytutek. Jako bogini wojny patronowała ona żołnierzom mezopotamskim w ich częstych wojnach. W czasie bitwy stała ona na plecach lwa trzymając w rękach łuk i strzały. W czasie walki ujawniał się jej porywczy i kapryśny charakter. Także nie jeden z wielu jej kochanków przepłacił życiem bliższe z nią kontakty. Maru - maoryski bóg wojny, współtwórca człowieka i dowódca niebieskich zastępów. Jest inicjatorem kłótni, zazdrości i wszelkich zatargów. Maru nauczył boga Tawhaki sztuki śpiewania oeaz rzucania czarów paraliżujących jego wrogów. Gdy wielki człowiek - wódz, modli się do Maru i odśpiewa właściwy hymn), bóg może do niego dołączyć w bitwie i tak w ten sposób zdecydować o walce na jego korzyść. Hawajska nazwa tego bóstwa to Ku. Menhit (“Ta która przeprowadza rzeźnie”)– egipska bogini wojny w postaci lwicy. Czczona była zwłaszcza w Górnym Egipcie. Menthu – egipski bóg wojny. Przedstawiany był w postaci ludzkiej z głową jastrzębia. Mentu – egipski bóg wojny i zwycięstwa. Był popularny w okresie Średniego i Nowego Państwa. Przedstawiany był w postaci ludzkiej z głową sokoła. Jego atrybutami był topór i łuk. Mextli - bóg wojny Mexików (Azteków) (stąd nazwa kraju), częściej nazywany Huitzilopochtli. Setki ludzi były oferowane mu corocznie jako ofiary. Mexitli był bogiem wojny i burz. Legenda mówi, że urodził się w pełni uzbrojony. Mixcoatl - aztecki bóg polowania i wojny, bóstwo gwiazdy polarnej. Czasem jest inną formą boga Tezcatlipoca, jak wtedy, gdy się pierwszy raz wskrzesił ogień za pomocą firmamentu (obracające się wokół jego osi). Morrigan (,,Królowa Demonów") – celtycka bogini wojny i płodności. Często utożsamiana z krukiem. Miała pojawiać się na polach bitew i napawać się widokiem przelewanej tam krwi. Nazywano ją też Nemain (,,Panika") albo Badb Catha (,,Kruk Bitwy"). Nanaja – sumeryjska i akkadyjska bogini wojny i seksu. Jej kult był dotarł również do Iranu i Syrii. Neit - egipska bogini łowów i wojny. W typowych przedstawieniach Neith jest przedstawiana jako srogie bóstwo, kobieta nosząca czerwoną koronę Dolnego Egiptu, czasami trzymająca lub używająca łuku i strzał oraz tarczy, w innych - harpuna. W rzeczywistości Neit była o wiele bardziej złożoną boginią niż jest to powszechnie znane, a o jej prawdziwej naturze starożytne teksty jedynie napomykają: w celu zachowania tajemnicy starożytni Egipcjanie narzucili jej religijne milczenie, stosując eufemizmy i aluzje, a często opierając się jedynie na symbolach. Była także, np. opiekunką kobiet i małżeństw. Ta egipska bogini wojny, miała tworzyć broń wojowników i strzec ich ciał po śmierci. Neiro - rzymska bogini wojny. Często utorzsamiana była z Belloną i Minerwą. Nike - grecka skrzydlata bogini zwycięstwa. Była opiekunem sportowców i wojowników. Ninurta (“Władca Świata”) - sumeryjski bóg wojny, grzmotów, płodności, deszczu, kanałów. Centrum jego kultu było miasto Nippur. Często przedstawiany był z mieczem sierpowym w ręku i łukiem. Odyn - główny bóg w mitologii nordyckiej, w tym także wojny i wojowników. Opisywany jako mądry, jednooki starzec, Odyn posiadał zdecydowanie najbardziej zróżnicowane cechy spośród wszystkich bogów i nie był tylko bóstwem wzywanym, gdy przygotowywana była wojna (wówczas udzielał rad i rozdawał specjalne dary), ale także opiekował się poezją, zmarłymi i magią. W południowych i zachodnich źródłach germańskich to właśnie Odyn decydował o tym, czy bitwy lub poszczególni wojownicy odniosą zwycięstwo, czy też zakończą bój w inny sposób. Walkirie - kobiety-wojowniczki - przynosiły ciała wojowników zabitych w bitwie do jego specjalnego raju Valhalli; wojownicy ci znani są jako Einherjerowie i podczas Ragnarök staną się siłą uderzeniową Odyna przeciwko nadciągającym siłom podziemnego świata. Mimo swego ponurego wyglądu nigdy nie był przedstawiany jako wojownik (w przeciwieństwie do Thora). Odyna można było rozpoznać po jego nakryciu głowy i płaszczu, długiej brodzie i tylko jednym oku. włócznia Gungnir jest jednym z jego głównych atrybutów. Inne atrybuty to pierścień Draupnir, z którego co dziewięć nocy wykapuje osiem nowych pierścieni, ośmionożny koń Sleipnir oraz dwa kruki - Huginn ("Myśl") i Muninn ("Mądrość"). Onuris – jeden z wielu bogów wojny w Egipcie. Był patronem armii egipskiej. Popularność zyskał od czasów panowania XII dynastii. Resef (“Ogień, Plaga”) - fenicki bóg błyskawic i zaraz. Egipcjanie uważali go również za boga wojny. Był portretowany z tarczą, pałką lub błyskawicą. Jego symbolicznymi zwierzętami był sęp i gazela. Sakhmet - egipska niszczycielska bogini związana z wojną i boską zemstą. Jej imię oznacza "Mocna". Przedstawiana jako kobieta z głową lwicy. Jej głównym ośrodkiem kultu była stolica Starego Królestwa, Memphis. To właśnie tam, była czczona jako członek boskiej triady z mężem Ptahem i synem Nefertum. Czczona była również w Luksorze. Według mitologii egipskiej znana była jako "Niszczycielka Ludzkości". Sakhmet była "Okiem Re", mściwym przeciwieństwem zazwyczaj życzliwej ludziom bogini Hathor. Re wysłał Sakhmet aby zabijać śmiertelników, którzy spiskowali przeciwko niemu. Bogini tak entuzjastycznie wykonywała swoje zadanie, że omal nie zabił wszystkich ludzi. Re aby temu zapobiec dał jej do picia duże ilości piwa, które zostało zabarwione kolorem krwi aby zmylić boginkę. Nietrzeźwy bogini musiał zaprzestać rzezi i ludzkość została ocalona. Sakhmet - jak wierzono - towarzyszyła faraonom w walce. Królowie na wojnie byli opisywani jako Sakhmet w furii, i bogini wspomaganiem ich strzelając strzałami w wrogów. Była też "Panią Zarazy", który mogła spuścić na ludzi i zwierzęta plagi i choroby. Była również czczony jako uzdrowicielka z tych dolegliwości, która sama zesłała na Ziemię. Według mitologi egipskiej znanna była jako "Niszczycielka Ludzkości". Sakhmet była "Okiem Re", mściwym przeciwieństwem zazwyczaj życzliwej ludziom bogini Hathor. Re wysłał Sakhmet aby zabijać śmiertelników, którzy spiskowali przeciwko niemu. Bogini tak entuzjastycznie wykonywała swoje zadanie, że omal nie zabił wszystkich ludzi. Re aby temu zapobiec dał jej do picia duże ilości piwa, które zostało zabarwione kolorem krwi aby zmylić boginkę. Nietrzeźwy bogini musiał zaprzestać rzezi i ludzkość została ocalona. Sakhmet - jak wierzono - towarzyszyła faraonom w walce. Królowie na wojnie byli opisywani jako Sakhmet w furii, i bogini wspomaganiem ich strzelając strzałami w wrogów. Była też "Panią Zarazy", który mogła spuścić na ludzi i zwierzęta plagi i choroby. Była również czczony jako uzdrowicielka z tych dolegliwości, która sama zesłała na Ziemię. Segomo - galijski bóg wojny i - egipski bóg wojny. Był nazywany Panem Wschodu. Jako bóg tego kierunku, Septu chronił egipskie posterunki wzdłuż granic wschodniej i pomagał faraonom kontrolować mieszkańców tych regionów. Set - egipski bóg burz, pustyni, świata zmarłych, chaosu, ucieleśnienie wrogości, a nawet wręcz zła. Jego posąg, często, towarzyszył armii egipskiej w czasie kampanii wojennych. Jako bóg pustyni chronił karawany, podróżujące przez pustynię, ale powodował także burze piaskowe. Doprowadzało to do konfliktów z jego własnym bratem, bogiem płodności Ozyrysem. Według mitologii walka Seta z Ozyrysem o prymat nad Egiptem i bogami, a później konflikt z bogiem Horusem doprowadziła do ostatecznej jego klęski. Ważne sanktuarium Seta znajdowało się w Ombos w Górnym Egipcie, w miejscu jego rzekomych narodzin. Było to również centrum jego kultu. Kult ten był również znany w północno-wschodnim rejonie delty Nilu. Wojowniczy Hyksosi uznawali go jako jednego z ważniejszych bogów. Wybrali oni Seta (władcę Delty i opiekuna cudzoziemców) na główne bóstwo i swojego patrona. Ważne sanktuarium Seta znajdowało się w Ombos w Górnym Egipcie, w miejscu jego rzekomych narodzin. Było to rówież centrum jego kultu. Kult ten był również znany w północno-wschodnim rejonie delty Nilu. Wojowniczy Hyksosi uznawali go jako jednego z ważniejszych bogów. Wybrali oni Seta (władcę Delty i opiekuna cudzoziemców) na główne bóstwo i swojego partona. Światowit - słowiański bóg wojny, przeznaczenia, zbiorów. Posiadał cztery głowy na palu - kolumnie, skierowane w cztery strony świata. Głowy owe utożsamiały powietrze, wodę, ogień i ziemię. Tanit - kartagińska i berberyjska bogini wojny i płodności. W Fenicji jej odpowiedniczką była Isztar. Niektórzy naukowcy twierdzą, że składano jej ofiary z dzieci. Teutates – celtycki bóg wojny, płodności i bogactwa czczony zwłaszcza w Galii. W celu jego przebłagania Celtowie składali mu ofiary ludzkie. Thor - nordycki bóg grzmotów, nieba i rolnictwa. Był ulubionym bogiem wojowników nordyckich, nie tylko jako syn Odyna, wodza bogów, i jego konsorty - Jord (Ziemi), ale także za swoją wojowniczą naturę, wyczyny i funkcje: był obrońcą Asgardu, królestwa bogów, i Midgardu, królestwa ludzi, i jest kojarzony przede wszystkim z ochroną poprzez wielkie czyny zbrojne polegające na zabijaniu olbrzymów. Thor skazany jest na śmierć w Ragnarök, końcu świata i zmierzchu bogów, ale umiera dopiero po zabiciu wielkiego węża swoim potężnym młotem Mjollnirem, umierając od jego trucizny; jego synowie Magni i Modi przeżywają Ragnarök wraz z niewielką liczbą innych bogów i dziedziczą jego młot, którego używają do przywrócenia porządku. Trygłów – trzygłowy słowiański bóg wojny, czczony głównie wśród Słowian zamieszkujących tereny przy Morzu Bałtyckim. Trzy głowy reprezentowały Ziemię, Niebo i Świat Podziemny. Tyr – północnogermański bóg wojny i sprawiedliwości z dynastii Azów. Prekursor Odyna. Uważany był za najodważniejszego z bogów. Wurukatte prohetycki bóg wojny, czczony w Azji Mniejszej. Hetyci utożsamiali go z Zaboabą, bogiem wojny zapożyczonym od Akkadów. Zababa – pierwotnie akadyjski bóg wojny, współmałżonek bogini Isztar. Był opiekunem miasta Kish. Po pojawieniu się Hetytów lud ten zaadoptował tego boga do swojego panteonu, gdzie nadano mu imię Astabis. Zroya - słowiańska wojenna bogini-dziewica. Ściśle związana z Perunem lub jego różnymi wcieleniami. Kategoria: Starożytność Data publikacji: Bogowie starożytnych Greków i Rzymian byli ludzcy, kochali, nienawidzili i uprawiali mnóstwo seksu. A ci egipscy? Oni już zupełnie zapominali o granicach przyzwoitości. Ale tylko dla dobra sprawy! Egipcjanie, jak już pisaliśmy w artykułach o prostytucji i o erotycznych klątwach, mieli swobodne podejście do seksu. Nic więc dziwnego, że także w ich religijnych tekstach pojawiały się niemal pornograficzne opisy rozmaitych rodzajów miłości. Nie dajmy się jednak zwieść! Bogowie greccy i rzymscy byli rozwiąźli. Tymczasem ich egipscy kuzyni uważali się za stworzonych do wyższych celów. Oddawali się aktom miłosnym nie dla przyjemności, lecz w celach czysto użytkowych, by stworzyć, spłodzić, bądź upokorzyć adwersarza. Oto kilka przykładów. Boska masturbacja jako początek dziejów Herodot, opisujący Egipt w V w. jedno z miast nazwał Heliopolis. Nazwa ta oznacza „miasto słońca”. To właśnie tam, około 3000 r. kapłani opracowali jedną z funkcjonujących w Egipcie kosmogonii – prób wytłumaczenia powstania świata. Według niej Atum – bóg utożsamiany ze słońcem – miał wyłonić się z Nu – nicości. Sam będąc istotą doskonałą rozpoczął tworzenie bóstw. Dziś znamy dwie wersje „aktu stworzenia”: Ujął dłonią swój wzwiedziony członek i wzbudził w nim rozkosz – tak zrodziły się bliźniaki Szu i Tefnut. Według drugiej wersji Szu, bóg wiatru miał zostać wykichany, a Tefnut, bogini wilgoci, wypluta przez ich rodziciela, któremu uprzednio za małżonkę posłużyła dłoń. Izyda karmiąca syna poczętego z zombie-mężem. Którejkolwiek wersji byśmy się nie trzymali, wychodzi na to, że pierwsi z bogów zaliczanych do heliopolitańskiej Dziewiątki (dziewięć najważniejszych bóstw Egiptu) zostali poczęci w akcie samogwałtu. Urocze. Cała reszta bogów została poczęta raczej klasycznie. To znaczy w miarę klasycznie. Szu i Tefnut byli co prawda rodzeństwem, jednak skoro nie było nikogo innego pod ręką, sami musieli spłodzić Geb i Nut. Ci zaś dali początek Ozyrysowi, jego żonie Izydzie, Setowi i jego małżonce Nefrydzie. Co ciekawe w mitach tłumaczących stworzenie świata rzadko mowa jest o stworzeniu człowieka. Odnajdujemy ją dopiero w powstałym najpewniej później micie o Chnumie. Ten bóg-baran miał ulepić ludzi na kole garncarskim, uczynić ich genitalia sprawne i dobrze ulokowane, oraz nauczyć jak się rozmnażać. Zobacz również:Usługi pogrzebowe. Największy postrach starożytnych EgipcjanTowar na wagę złota. Jakim cudem egipskie mumie stały się poszukiwanym lekarstwem?Seks ze zwierzętami. Przemilczany problem średniowiecza [18+] Sztuczny członek i zombie-seks Bracia, Set i Ozyrys, kłócili się długo o władzę. W skutek nierozstrzygalnego sporu Set zamordował brata i rozrzucił jego kawałki po świecie. Zdruzgotana małżonka Ozyrysa, Izyda rozpoczęła poszukiwania kawałków męża, aby złożyć go do kupy i w miarę możliwości spróbować spłodzić z nim kogoś, kto będzie mógł pomścić krzywdy ojca. Uzbierała więc fragmenty Ozyrysa, jednak bez części najistotniejszej dla samego aktu płodzenia. Dla obdarzonej magiczną mocą bogini nie była to jednak żadna przeszkoda. Ów zaginiony fragment ciała stworzyła sama i przymocowała mężowi. Następnie tchnęła w niego życie i pod postacią kani, bądź też krogulca, poczęła syna. Dlaczego zrobiła to w formie ptasiej, a nie ludzkiej nie wiadomo. Możemy się tylko domyślać, że to dzięki temu owoc igraszek ptaka i zombie – Horus – przedstawiany jest jako człowiek z głową sokoła. W taki oto sposób Ozyrys odszedł z tego świata, stał się panem krainy umarłych, a jego syn rozpoczął drogę do pomszczenia ojca. Drogę, w której wielką rolę odegrać miało boskie nasienie, które, co oczywiste, jest złote i… gadające. Masz z kimś problem? Gwałt analny pomoże! Gdy Horus dorósł rozpoczął batalię o odzyskanie schedy po ojcu. Rozmaite sądy bogów, pojedynki i konkursy nie dawały skutku. A były to konkurencje dość dziwaczne. W jednej z nich rywale pod postacią hipopotamów zmagali się, by pokazać kto zdoła dłużej wytrzymać pod wodą. Impas trwał jednak i trwał, aż w końcu Set postanowił wyciągnąć rękę do pojednania i zaprosił Horusa na ucztę. Miał to być jednak tylko chytry podstęp. Swobodne podejście Egipcjan (i ich bogów) do seksu doskonale pokazuje tak zwany „Erotyczny papirus” z Turynu. Kiedy Horus się upił Set dopadł go i zgwałcił. Półświadomy bóg-sokół zachował na tyle trzeźwości umysłu, że wsunął sobie dłoń między uda, wskutek czego boskie nasienie Seta nie trafiło do wnętrza ofiary, lecz na jej boską rękę. Gwałciciel tego nie spostrzegł, co miało kluczowe znaczenie dla rozwoju historii. Horus, jak na zgwałconego boga przystało, pobiegł poskarżyć się matce. Ta, widząc nasienie na jego dłoni, czy to obrzydzona, czy rozgniewana hańbą jaka spotkała syna, obcięła mu boską rękę, cisnęła ją do jeziora, po czym stworzyła nową. Nie była to dla niej pierwszyzna – w końcu kiedyś dokooptowała mężowi sztucznego penisa. Ponadto Izyda opracowała godny bogini fortel. Egipski bóg Horus, jeden z bohaterów mitu o gadającym boskim nasieniu. Używszy wonnej maści doprowadziła syna do ejakulacji, zebrała jego nasienie i dyskretnie posmarowała nim sałatę – ulubione warzywo Seta. Ten, przed udaniem się do grona innych bogów, gdzie zamierzał opowiedzieć o tym co zrobił Horusowi skubnął sobie sałaty posmarowanej nasieniem. W tym miejscu należy nadmienić, że dla egipskich bogów akt homoseksualny nie był niczym złym, pod warunkiem, że się owego aktu dokonywało na kimś, a nie pozwalało dokonywać na sobie. Ta druga opcja uznawana była za wielce hańbiącą i niegodną. Udał się więc Set między innych bogów, gdzie czekał już Horus. Opowiedział, ze szczegółami jak brutalnie gwałcił swoją ofiarę. Horus jednak wszystkiemu zaprzeczył. Co więcej, stwierdził nawet, że to on zgwałcił Seta! Na to Tot, jeden z bogów, postanowił rozwiązać sprawę raz na zawsze i wezwał boskie nasienie (tak, boska sperma poza tym, że jest złota i mówiąca reaguje jeszcze na komendy). To należące do Seta nie wyłoniło się z Horusa, lecz z jeziora, gdzie zostało wrzucone wraz z obciętą ręką boga. Horusowa sperma wydobyła się za to z Seta i utworzyła nad jego głową aureolę, co było jednoznacznym dowodem na to, że nie kto inny, a właśnie Set został pohańbiony. Mikstura na potencję drogą do boskości Na ścianach egipskich świątyń przedstawiano często pewną dość charakterystyczną sylwetkę. Wyobrażała ona mężczyznę z jedną ręką, jedna nogą oraz erekcją, owiniętego w białą szatę. Był to Min, bóg płodności. Wedle legendy Min miał być kiedyś zwykłym mężczyzną, poddanym króla Ramzesa Wielkiego. Podczas jednej z wypraw wojennych został ciężko raniony, stracił rękę oraz nogę, przez co nie mógł brać udziału w innych, licznych bataliach wojowniczego faraona. Horus jako sokół w zbiorach British Museum (fot. Aleksandra Zaprutko-Janicka, wykonane w Muzeum Luwru). Pewnego razu, siedząc w mieście, z którego wszyscy mężczyźni wyruszyli na wojnę, otrzymał hiobowe wieści. Armia egipska poniosła straszliwą klęskę. Faraon i wielu żołnierzy zginęli, a reszta trafiła do niewoli. Nasz dzielny Min nie spanikował. Z czosnku i cebuli przyrządził sobie starożytny odpowiednik viagry i wziął się za odbudowę populacji. Wielkie było jego zdziwienie, kiedy pod murami miasta stanął Ramzes ze zwycięską armią a informacja o porażce okazała się nieprawdziwa. Większe chyba było zdziwienie żołnierzy i samego faraona kiedy zobaczyli swe żony (a nie upiekło się nawet królewskiej małżonce) w zaawansowanej ciąży. Jak można było się spodziewać, tłumaczenie się patriotycznymi pobudkami niewiele dało Minowi. Został skazany na śmierć. Po wykonaniu wyroku doceniono jednak jego poświęcenie dla państwa i zaczęto czcić go jako boga płodności. Źródła: D. M. Friedman, Pan niepokorny. Kulturowa historia penisa, Muza, Warszawa 2003. G. Hart, Mity egipskie, Prószyński i S-ka, Poznań 1999. Herodot, Dzieje, Czytelnik, Warszawa 2002. A. Krzemińska, Papirusowa pornografia, „Polityka”, nr 43/2002. A. Niwiński, Mity i symbole religijne starożytnego Egiptu, Iskry, Warszawa 1984. Zobacz również Starożytność Czy niewolnikowi wolno uprawiać seks? Źródło cierpienia i upokorzenia lub środek poprawy własnego losu. Element szczęśliwego związku lub nagroda za posłuszeństwo. Życie seksualne rzymskiego niewolnika mogło przyjąć jedną z tysiąca... 25 lutego 2015 | Autorzy: Roman Sidorski Zajęcia dla uczniów dla Mitologia Egipska Pierwsze dowody istnienia bogów i bogiń w Egipcie pochodzą z okresu wczesnodynastycznego (3100-2686 i wyrosły z wierzeń religijnych. Grafika z tego okresu przedstawia postacie zwierząt i ludzi, które uważa się za związane z bóstwami egipskimi, ale nikt nie wie tego na pewno. W miarę jak społeczeństwo egipskie stawało się coraz bardziej wyrafinowane, coraz więcej dowodów działalności religijnej stało się jasne. Starożytni Egipcjanie czcili wielu bogów i boginie. Niektóre z nich wyglądały jak ludzie, ale wiele z nich było częściowo ludźmi, a częściowo zwierzętami, takimi jak ptaki, koty, barany i krokodyle. Główne tematy, wokół których skupia się większość egipskich mitów, to sąd nad zmarłymi, walka między dobrem a złem oraz cykl narodzin i odrodzenia. Zwierzęta i mitologia egipska Starożytni Egipcjanie czcili zwierzęta przez tysiące lat. Psy były wyjątkowe ze względu na ich zdolność do polowania i ochrony, ale koty były najbardziej czczone ze wszystkich. Egipcjanie wierzyli, że koty to magiczne stworzenia i przynoszą szczęście. Koty ubierano w piękne klejnoty i karmiono najlepszym jedzeniem, a kiedy umierały, były zmumifikowane; na znak żałoby właściciele golili brwi i opłakiwali swojego kota, aż brwi odrosną. Koty były tak cenione, że jeśli ktoś celowo lub przypadkowo zabił kota, był skazywany na śmierć. Egipscy bogowie i boginie potrafili zamienić się w zwierzęta, ale tylko bogini o imieniu Bastet mogła przybrać kocią postać. Śmierć i życie pozagrobowe Starożytni Egipcjanie wierzyli w podziemny świat lub drogę do gwiazd zwaną Duat , życie wieczne i odrodzenie duszy. Do Duat można było dotrzeć tylko podróżując przez grobowiec zmarłych. Ci, których było na to stać, byliby zmumifikowani, aby chronić swojego ducha. W zaświatach zmarli przeszli przez Salę Sprawiedliwości i ogłosili się winnymi lub niewinnymi Ozyrysowi, bogu umarłych i podziemi. Anubis, bóg z głową szakala, zważy serce zmarłego na wadze Ma'at z jej piórem prawdy. Gdyby serce zrównoważyło się z piórkiem, ich dusza mogłaby dołączyć do bogów na Polu Trzcin i odrodzić się. Ale jeśli serce było cięższe od pióra, zostało pożarte przez Ammita, Pożeracza Umarłych, i podróż zmarłej duszy dobiegła końca. Zajęcia w tym planie lekcji są ukierunkowane konkretnie na mitologię egipską i można je połączyć z naszym planem lekcji Wprowadzenie do Egiptu , aby uzupełnić swoją jednostkę o Egipcie. Podstawowe pytania dotyczące mitologii egipskiej Jakie są niektóre z głównych tematów w mitologii egipskiej? Czym mitologia egipska różni się od mitologii greckiej i mitologii nordyckiej? Jak są podobni? Kim są najbardziej rozpowszechnieni bogowie i boginie w mitologii egipskiej? Jaką rolę w dzisiejszym świecie mogą odgrywać mity i wierzenia z przeszłości? Jakie lekcje możemy wyciągnąć z mitologii? Jak zmienia się definicja bohatera? The Egipscy bogowie należą do skomplikowanego systemu wierzeń i rytuałów politeistycznych, które stanowiły fundamentalną część starożytnego społeczeństwa egipskiego. System ten opierał się na interakcji narodu egipskiego z dużą liczbą bóstw uważanych za zaangażowane i kontrolujących siły i hołdy były wysiłkami skierowanymi na zdobycie sympatii bogów i na liczenie na ich łaski. Główną postacią religijną był faraon, który z powodu swojej pozycji miał wierzyć w boskie więzi. Służył jako pośrednik między ludem a bogami, utrzymując obowiązek rytuałów i ofiar, aby wszechmocni utrzymywali zamiast tego porządek we wszechświecie. Praktyki pogrzebowe były bardzo ważnym aspektem egipskiej religii. Egipcjanie nalegali, aby po śmierci przetrwali swoje dusze, budując groby, które wypełnili dobrami i daninami, aby zachować ciała i duchy egipska rozwijała się przez ponad 3000 lat. Wierzenia zmieniały się w czasie, podczas gdy niektórzy bogowie stali się popularni, a inni upadli. W niektórych czasach niektórzy bogowie mieli większe znaczenie niż wiele materiałów pisanych i monumentalnych dzieł jako ślad starożytnej egipskiej religii i mitologii. Jego wpływ na starożytne i współczesne kultury jest znaczący w całej historii. Wielu egipskich bogów było spokrewnionych z konkretnymi regionami Egiptu, gdzie ich kult był zarejestrowanych bóstw lub egipskich bogów jest bardzo duża i trudna do dokładnego ustalenia. Niektórzy egiptolodzy uważają, że w dokumentach historycznych może być ponad 1400 znajduje się lista głównych egipskich bogów oraz krótkie wyjaśnienie ich pochodzenia i bóstwa Egiptu1- Nut Była matką boginią Ozyrysa, Izydy, Setha i Nephythy. Często był reprezentowany w ludzkiej postaci. Jego wydłużone ciało symbolizowało niebo. Każdy z jego członków reprezentował punkt kardynalny, a jego ciało rozciągało się wokół Ziemi. Nutka połykała słońce każdego wieczora i rodziła następny świt. Można go znaleźć na sufitach grobowców, wewnątrz trumien i na dachach Shu Ten bóg był mężem Tefnuta i ojcem Nut i Geb. Razem ze swoją żoną byli pierwszymi bogami stworzonymi przez był bogiem powietrza i światła słonecznego. Zwykle był przedstawiany jako mężczyzna w nakryciu głowy w kształcie pióra. Główną funkcją Shu było trzymanie ciała bogini Nun, a tym samym oddzielenie nieba od Geb Bóg, ojciec Ozyrysa, Setha i Nephythysa, nie miał własnego kultu. Jako bóg ziemi był związany z płodnością i wierzono, że trzęsienia ziemi są konsekwencją jego Ammit Był to żeński demon starożytnego Egiptu. Jego ciało było po części lwem, hipopotamem i krokodylem. Był uważany za bóstwo pogrzebowe. Zamieszkiwał egipski świat podziemny zwany Duat. Ammit nie był czczony, ale bał się wszystkiego, co Am-heh Był to niewielki bóg podziemia, którego nazwa oznaczała „pożeracza milionów” lub „zjadacza wieczności”. Był reprezentowany jako człowiek o psiej głowie, który zamieszkiwał jezioro Anat Egipska bogini wojny, która miała kilka świątyń na jej cześć. Faraon Ramzes nazwał swoją córkę Bint-Anat (córka Anata). 7- Amun Znany również jako Amen lub Ammon. Ten bóg był głównym bóstwem Teb. Został patronem faraonów tego miasta, gdzie został umieszczony na najwyższym poziomie panteonu, wraz z bogiem Ra. Połączenie obu bogów dało początek bogu Amun-Ra, tak zwanemu królowi bogów. Był reprezentowany przez ludzką postać, która nosi koronę z dwoma Anubis Ten bóg był obrońcą umarłych, był reprezentowany jako mężczyzna z głową szakala. Był synem Setha i Nephythysa. Jego kult znajdował się w Cynopolis, mieście zwanym El Kes. Było to związane z procesem mumifikacji i zachowania ciał po śmierci. To Anubis był odpowiedzialny za doprowadzenie zmarłych do ostatecznego Bastet Ta bogini, zazwyczaj przedstawiana jako kobieta z głową kota, początkowo była mściwą lwicą, która przekształciła się w boginię rozkoszy. Wokół jego świątyni żyło wiele kotów, które były zmumifikowane, gdy umarły. W dzisiejszych czasach w regionie odkryto cmentarz zmumifikowanych Nietoperz Egipska bogini reprezentowana jako kobieta o ludzkiej twarzy. Jego uszy były krowy, a on także nosił rogi. Uważa się, że później mogła zostać zastąpiona przez boginię Bes W przeciwieństwie do innych bogów, Bes był przedstawiany z twarzą skierowaną do przodu, w przeciwieństwie do większości egipskich bogów, których narysowano z profilu. Jego postać była groteskowym krasnoludem z jego językiem. Było to związane z zabawą i rozrywką, ale także jako bóg stróżujący poród. Wierzono, że Bes straszy demony w nocy i chroni ludzi przed niebezpiecznymi BuchisW mitologii egipskiej bóg ten był manifestacją boga wojownika Montu. Jego wizerunek był dzikim bykiem o białym ciele i czarnej twarzy. Byki urodzone w regionie, w którym czczono tego boga, uznano za święte i zmumifikowano, gdy HapiBył bogiem powodzi Nilu, przedstawiał się jako człowiek z widocznym brzuchem, z dużymi piersiami i nakryciem głowy z roślin wodnych. Wierzono, że mieszkał w jaskiniach pierwszego wodospadu rzeki, a jego kult rozwijał się wokół Hathor Ta bogini była córką boga Ra i była uważana za patronkę kobiet, miłości, piękna, przyjemności i muzyki. Był regularnie reprezentowany na trzy różne sposoby: jako krowa, jako kobieta z krowimi uszami lub jako kobieta w kapeluszu z rogowymi rogami. W tym ostatnim przedstawieniu zwykle trzymał słońce między rogami. Hathor miał ciemną stronę, ponieważ wierzono, że jego ojciec, Ra, wysłał ją, by ukarała rasę ludzką za jego złe zachowanie. Hathor spowodowała tak straszne zło, że jej ojciec, przerażony, sprawił, że wróciła po oszukiwaniu jej, zmuszając ją do picia piwa zmieszanego z krwią i HehW mitologii egipskiej była to boska reprezentacja wieczności. Jego imię oznacza „bez końca”. Jego graficzna reprezentacja przebiegała przez żabę lub mężczyznę z głową Horus Ten bóg był synem Ozyrysa, Izydy i śmiertelnym wrogiem złego boga Setha. Był reprezentowany jako jastrząb lub jako człowiek z głową jastrzębia. Czasami był rysowany jak dziecko z lokami siedzącymi na kolanach matki. Był bogiem nieba i obrońcą królów. Istnieje wiele legend o jego bitwach z Sethem, który zamordował ojca i uzurpował sobie tron. W końcu Horus zdołał pokonać Setha i został królem Imhotep Był egipskim matematykiem, który pełnił funkcję kanclerza faraona podczas trzeciej dynastii. Był jednym z niewielu pospolitych, którym nadano boski status. Grobowiec, który sam zbudował jako miejsce swego ostatecznego spoczynku, był ukryty i do dnia dzisiejszego, pomimo wysiłków, nie został odnaleziony. Uważa się, że jest gdzieś w Isztar Była boginią płodności, miłości, wojny, seksu i władzy. Była córką Anu. Jego symbolem była gwiazda o ośmiu rogach. Uważa się, że był boskim uosobieniem planety Izyda Podstawowa postać w mitologii starożytnego świata, Izyda była żoną Ozyrysa i matką Horusa. Było to związane z rytuałami pogrzebowymi i mówi się, że stworzył pierwszą mumię z rozczłonkowanymi szczątkami Ozyrysa. Po wskrzeszeniu Ozyrysa dał życie Horusowi, za który uważano go także za boginię życia, uzdrowienie i obrońcę królów. Był reprezentowany z tronem na głowie i czasami karmiącym piersią małego Horusa. Dla starożytnych Egipcjan Isis reprezentowała idealną żonę, kochającą, oddaną i Kek Ten bóg był ucieleśnieniem pojęcia ciemności w starożytnym Egipcie. Był postrzegany jako androgyniczny bóg, a jego żeńska forma nazywała się Keket. W niektórych aspektach jej dwie formy reprezentowały dzień i noc. Zostały narysowane głową węża. 21- Khepri Ten bóg był spokrewniony z chrząszczem, ponieważ owad ten tworzył na ziemi sfery brudu, co starożytni Egipcjanie uważali za sposób, w jaki słońce przesuwało się po niebie. Khepri symbolizował stworzenie i odrodzenie. Przedstawienie graficzne przedstawia człowieka z głową Khnum Jest to jeden z najstarszych egipskich bogów, pierwotnie uważany za źródło Nilu. Uważano go za twórcę ciał ludzkich dzieci, tych, które stworzył z gliny, a następnie osadził w łonie ich matek. Nazywano go także „boską garncarzem”. Jego graficznym przedstawieniem był mężczyzna z głową Khonsu Starożytny egipski bóg księżyca. Jego nazwa oznacza „podróżnika”, być może związanego z podróżą księżyca po niebie w nocy. Ten bóg odgrywał wiodącą rolę w tworzeniu życia i stworzeń. Był reprezentowany jako mężczyzna z głową jastrzębia, w kapeluszu w kształcie księżyca w Ma'at Była to egipska bogini prawdy i sprawiedliwości, reprezentująca fundamentalną harmonię wszechświata. Pokazano ją jako siedzącą kobietę niosącą strusie pióro na głowie. W niektórych przypadkach był reprezentowany tylko za pomocą pióra. Jego moc kontrolowała pory roku i ruch gwiazd. Była patronką sprawiedliwości i symbolem etyki w starożytnym Egipcie. Wielki wezyr odpowiedzialny za dwór nazywał się Kapłanem Ma'at. Ta bogini była odpowiedzialna za ostateczny wyrok po śmierci. Serce umarłych ważyło pióro jego głowy w Sali Dwóch Prawd. Ammut, pożeracz zmarłych, żywi się tymi, którzy nie zdali testu. 25- Mehen Ten egipski bóg był reprezentowany przez węża, uważano go za bóstwo ochronne, które zwijało się wokół króla słońca Ra podczas jego nocnego MontuBył bogiem-wojownikiem, który osiągnął ten poziom podczas jedenastej dynastii egipskiej. Był spokrewniony z królem Montuhotepem, który po wojnie zjednoczył Północny Egipt i MutTa bogini była częścią trylogii Teb. Córka Ra, żona Amona i matka Khonsu, była boginią sępów. Była reprezentowana jako kobieta w długiej, kolorowej sukience, która nosiła kapelusz w kształcie sępa, któremu towarzyszyła podwójna Nefertum W mitologii egipskiej był to najpierw kwiat lotosu, który istniał podczas tworzenia świata i wyłonił się ze źródła życia. Ten bóg był także nazywany „tym, który jest piękny” i „lilią słońca”. Był uważany za syna boga stwórcy, Ptaha, i bogini Sekhmet. Zwykle był przedstawiany jako młody człowiek z niebieskimi kwiatami na Nephythys Córka Geb i Nut, siostra Izydy, żona Seta i matka Anubisa, ta bogini była reprezentowana jako kobieta, której towarzyszyły symbole pałacu i kosz na głowie. Znana była również jako „dama dworów” lub „dama pałaców”. Był tak zdenerwowany zamordowaniem Ozyrysa przez Setha, że ​​pomógł jego siostrze ożywić Ozyrysa. Wraz z Izydą jest uważana za obrońcę zmarłych. Nie znaleziono świątyń poświęconych wyłącznie tej - Ozyrys Pierwotnie był bogiem związanym ze wzrostem zbiorów. Był pierwszym mitologicznym królem Egiptu i jednym z najważniejszych bogów. Wierzono, że to on przyniósł cywilizacji ludzkości. Został zamordowany przez swojego brata Setha, przywrócony do życia przez jego żonę Izydę i został panem podziemia i głównym sędzią. Zwykle był przedstawiany jako mumia trzymająca laskę i bat. Na głowie miał białą koronę, otoczoną dwoma piórami. Kolor jego skóry był niebieski, kolor śmierci. W niektórych przedstawieniach jego skóra była czarna, jak żyzna gleba; lub zielony, reprezentujący PtahBył bogiem stwórcą. Wierzono, że wywodził świat ze swoich myśli i słów. Został przedstawiony jako mumia z rękami wystającymi spomiędzy bandaży i trzymających miał ogoloną i nosił czapkę. Ten bóg był związany z rzemieślnikami. Kapłan jego świątyni nazywany był Wielkim Przywódcą RaCzasami znany również jako Re, ten najwyższy bóg był słońcem i był reprezentowany jako mężczyzna z głową jastrzębia, zwieńczony dyskiem słonecznym i świętym wężem. Każdej nocy, gdy było ciemno, zszedł do podziemi, gdzie był reprezentowany głową barana. Każdego dnia Ra podróżował po niebie w postaci słońca i żeglował po tratwie. Każdej nocy zszedł do podziemi, gdzie walczył z siłami chaosu. Każdy świt odrodził się. Królowie egipscy twierdzili, że pochodzą bezpośrednio od Ra i dlatego zostali nazwani „Synami Ra”. Głównym ośrodkiem jego kultu był RenenutetBogini odżywiania i zbiorów. Była czczona w okresie żniw i była prezentowana z hołdami i Seshat Była boginią mądrości i pisania. Mogła być widziana w graficznych przedstawieniach jako autorka książek. Znana była również jako bogini architektury, astronomii, astrologii, budownictwa, matematyki i Sobek To był bóg krokodyli. Reprezentowany jako to zwierzę na ołtarzu lub człowiek z głową krokodyla w nakryciu głowy w kształcie słońca. W świątyni Kom Ombo, gdzie był czczony, znajdował się grób ze świętymi krokodylami. Obecnie niektóre z tych zmumifikowanych zwierząt wciąż można SethZnany również jako Set, Setekh, Suty i Sutekh, był synem Geba i Nuta, brata Ozyrysa. Był bogiem ciemności, chaosu i zamieszania. Był reprezentowany jako mężczyzna z głową niektórych przypadkach był także reprezentowany za pomocą hipopotama, świni lub osła. Seth zamordował swego brata i uzurpował sobie tron ​​Egiptu. Większość bogów go nienawidziła. Horusowi w końcu udało się pokonać Setha, uważanego za wieczną bitwę dobra ze Sia Była to podzielona personifikacja percepcji. Ten bóg miał związek z pisaniem, a kiedy był reprezentowany w sposób antropomorficzny, widział go niosącego papirus. Uważa się, że bóg Atum stworzył Się i Hu ze swojej przelanej krwi, gdy odciął własnego penisa, możliwą aluzję do TaweretW mitologii egipskiej była to ochronna bogini porodu i płodności. Został przedstawiony jako hipopotam z kobiecymi kocimi rysami i krokodylowym ogonem. Zwykle nazywano ją „damą nieba”, „panią horyzontu”, „tą, która usuwa wodę” lub „damą czystej wody”.39- Tefnut Ta bogini była żoną Shu i matką Nut i Geb. Ona i jej mąż byli pierwszymi bogami stworzonymi przez Atuma. Była boginią wilgoci i korozji i była przedstawiana jako lwica lub kobieta z głową lwa. 40- ThothTo był egipski bóg pisania i wiedzy. Był przedstawiany jako mężczyzna z głową ptaka, trzymający pisak i tablet. Grecy związali go z Hermesiem i przypisali mu wynalazek nauki i pisania. W wielu przedstawieniach graficznych można zobaczyć wykonywanie obliczeń matematycznych. Thot był bardzo starym bogiem i czasami służył jako pośrednik między bogami. To było związane z księżycem. Na niektórych ilustracjach widać go noszącego nakrycie głowy z księżycem. Jedną z jego głównych funkcji było odnotowanie dzieł zmarłych podczas jego ostatecznego TutuTen bóg był reprezentowany jako skrzydlaty lew, z głową mężczyzny, a także innymi głowami jastrzębia i UnutBogini ta była reprezentowana przez ciało kobiety i głowę Wadj-wer To bóstwo było personifikacją Morza Śródziemnego. Pojawia się ilustrując ściany niektórych świątyń pogrzebowych, jak w piramidzie Weneg Jest bóstwem nieba i śmierci w mitologii starożytnego Egiptu. Mówiono, że chroniło ziemię i jej mieszkańców przed nadejściem „wielkiego chaosu”.ReferencjeReligia starożytnego Egiptu. Zrobiono z i gody. Zrobione z egipscy bogowie i gody. Zaczerpnięte z bóstw egipskich. Zrobiono z Potwór z mitologii egipskiej, który pożerał dusze ludzi grzesznych. Ammit uchodziła za boginię lub demona o głowie krokodyla z nemesem, Czytaj dalej Starożytny symbol przedstawiający węża lub smoka z ogonem w pysku. Uroboros, nazywany też Ouroboros, Ourobouros lub Urobor, bez przerwy pożera Czytaj dalej Bóstwo wojownicze występujące we wczesnej mitologii egipskiej. Onuris (Anhur) to bóg walki, wojny oraz polowań. Przedstawiano go jako mężczyznę (zazwyczaj Czytaj dalej Praocean będący pradawnym wodnym chaosem, w którym powstawało życie. Nunu był uważany za ojca bogów i jako taki był przedstawiany Czytaj dalej Bóg egipski, który był przewodnikiem dusz zmarłych do tamtego świata z głową szakala. Uważany jest za czwartego syna boga słońca Czytaj dalej Bogini żałoby, snu, rzek, nocy oraz domu, była też uważana za boginię śmierci. Młodsza siostra Izydy, Ozyrysa i Seta, córka Czytaj dalej W mitologi egipskiej arabski ptak, który co pięćset lat budował gniazdo z mirry, po czym umierał, a z jego rozkładającego Czytaj dalej W egipskiej mitologii bóg burz, pustyń, ciemności i chaosu, a także pan Górnego Egiptu, był uosobieniem jałowej pustyni. Set nazywany Czytaj dalej Była córką Re i kobiety z podziemnej świty Ozyrysa, żona boga pisma Tota, na głowie nosiła jedno strusie pióro. Jest Czytaj dalej Bóg słońca i stworzenia. Z początku uważany za “ducha jeszcze nie uformowanego, który zawierał w sobie sumę całej egzystencji” (podobnie Czytaj dalej Wodny ptak z długim dziobem, poświęcony egipskiemu bogu pisma i języka, Totowi (często przedstawiany z głową ibisa). Symbolizował skrzydlaty świt, Czytaj dalej

mitologia egipska bogowie i boginie