Jakie strony opisują wygląd i zachwanie Stasia z ksiązki W pustyni i w puszczy; Na jakich stronach było o czasie i miejscu akcji "Hobbit, czyli tam i z powrotem" Zachowania i cechy (wnioski) bankiera i latarnika, kiedy Maly Ksiaze przybyl na ich planety. krótkie streszczenie oskara i pani róży na jutro szybko potrzebuje Henryk Sienkiewicz W pustyni i w puszczy ROZDZIAŁ I 1 — Wiesz, Nel — mówił Staś Tarkowski do swojej przyjaciółki, małej Angielki — wczoraj przyszli zabtie (policjanci) i aresztowali żonę dozorcy Smaina i jej troje dzieci — tę Fatmę, która już kilka razy przychodziła do biura do twojego ojca i do mego. Najbarwniejszy z czarnoskórych bohaterów powieści Henryka Sienkiewicza W pustyni i w puszczy, Kali, pochodził z plemienia Wa-hima. Po długiej wędrówce Stasiowi i Nel udało się dotrzeć do rodzinnej wioski ich wiernego towarzysza i pomocnika. Wioska Wa-hima; Wydarzenia w Wa-hima podczas akcji W pustyni i w puszczy; Bitwa plemion Wa-hima „W pustyni i w puszczy” to jedna z najbardziej znanych polskich powieści przygodowych przeznaczonych dla młodego czytelnika. Zamiarem autora było stworzenie wciągającej, niezwykłej (ale prawdopodobnej) historii, dziejącej się na tle afrykańskiej przyrody i obyczajowości. Słoń zjadł wszystko, co nadawało się do zjedzenia: korę z drzew, liście, pnącza, trawę. Nie zostawił niczego. Staś chciał go zastrzelić, aby zakończyć jego męczarnie. Nel rozpłakała się i uprosiła chłopca, aby tego nie robił. Kali z Meą nazrywali melonów z drzewa chlebowego, nazbierali liści i trawy. Nel znad krawędzi Egzotyczny świat ludzi i przyrody w powieści henryka Sienkiewicza. Korzystając z tekstu lektury, wyjaśnijcie w formie kilkuzdaniowej wypowiedzi, na czym polegały następujące obrzędy i zwyczaje opisane przez Henryka Sienkiewicza: wielbłądy, lwy, słonie, antylopy, zebry, bawoły, hipopotamy, nosorożce, skorpion, mucha tse - tse, kot . Dzieci zostają porwane przez Idrysa i Gebhra, dwóch braci, którzy pragną pochwały ze strony wielkiego proroka Mahdiego. Podczas wędrówki do siedziby proroka przez pustynię, przeżywają różne, często niebezpieczne przygody. Nie mają kontaktu z ojcami, a po śmierci obu porywaczy (Idrys popełnia samobójstwo, ponieważ jego czyn nie zostaje doceniony przez Mahdiego, natomiast Gebhra zabija Staś), są skazani tylko na siebie. Od umiejętności Stasia zależy ich przetrwanie w niebezpiecznym kraju, ogarniętym gorączką powstania. Jesteś w:Ostatni dzwonek -> W pustyni i w puszczy Rozdział IV W Medinet klimat sprzyjał mieszkańcom. Młodzi najpierw dokładnie obejrzeli namioty. Pan Rawlison zatrudnił znanego mu z Port-Saidu Chamisa. Podczas poobiedniego odpoczynku odezwało się szczekanie – okazało się, że to prezent od Tarkowskiego dla Nel - olbrzymi pies Saba. Dzieci zaprzyjaźniły się z nim bardzo szybko. Przed spoczynkiem zebranych odwiedzili Idrys i Gebhr, pragnąc zaoferować swe usługi jako przewodnicy wielbłądów. Umówili się na pojutrze. Rozdział V Nazajutrz była wigilia Bożego Narodzenia. Nel otrzymała lalkę, a Stać angielski sztucer, przybory myśliwskie i siodło do konnej jazdy. Kolejne dni spędzili na tresurze Saby. Wzbudzał on w Medinet fascynację i przyciągał rzeszę dzieciaków. Po trzech dniach rozpoczęły się wyprawy koleją wąskotorową i na wielbłądach. Idrys i Gebhr, mimo dzikości, zyskali sobie zaufanie. Podczas wypraw polowali na ptactwo, a Staś zyskał swą celnością uznanie Arabów. Z ojcem zasadzili się na wilki, jednak nic z tego nie wyszło. Po paru dniach inżynierowie musieli wyjechać na inspekcję kanału. Nel z Dinah pozostawały pod opieką Stasia. Mężczyźni zabrali z sobą Chamisa, by przez niego kontaktować się z pociechami. Na Trzech Króli powrócili do Medinet, by następnie wyjechać na dłużej. Beduini - koczownicze plemiona krajów arabskich, Afryki Północnej i Bliskiego Wschodu. Nazwa wywodzi się od arabskiego określenia pustyni i zamieszkujących ją koczowników. Niegdyś zajmowali się hodowlą zwierząt (m. in. wielbłądów) i wraz ze swymi stadami odbywali dalekie wędrówki w poszukiwaniu pastwisk. Mieli własnych przywódców. Często rabowali karawany w tym również te, które podróżowały do Mekki. Sprawowali w Egipcie kontrolę nad żeglugą w delcie Nilu. Po trzech dniach po dzieci przyjechał Chamis. Zapowiedział, że mają udać się do El-Gharak, choć to nie był cel podróży inżynierów. Nakazywał pośpiech. Pociągiem dojechali do małej stacyjki. Oprócz Idrysa i Gebhra było dwóch beduińskich przewodników. Namioty opiekunów mieli odszukać na pustyni. Początkowo jechali ostrożnie, następnie zwierzęta przeszły w cwał. Staś bezskutecznie próbował ich powstrzymać – nie reagowali na jego rozkazy. Po paru godzinach jazdy Staś zrozumiał, że ich VI Tarkowski z Rawlisonem czekali na dzieci w El-Fachen. Oczekiwali na nie po zachodzie słońca. Wyruszyli na stację kolejową, jednak z umówionego pociągu pociechy nie wysiadły. Zdecydowali się zadepeszować do Stasia i gubernatora Medinet. Nazajutrz dostali wiadomość, że dzieci wyruszyły do Gharak-el-Sultani. Zdecydowali się powrócić do Medinet, a następnie do El-Gharak. Zawiadowca poinformował, że dzieci z karawaną wyruszyły na pustynię. Pan Rawlison podejrzewał, że porwano je, by wymienić na rodzinę Smaina. Tarkowski obawiał się męczącej przeprawy porwanych przez pustynię. Musieli trzymać się Nilu, więc zaalarmowano wszystkie posterunki i wyznaczono nagrodę. Rozdział VII Staś zdecydował się poinformować zatroskaną Nel, że najprawdopodobniej zostali porwani. Nakazał jej, by zdjęła i rzuciła na ziemię rękawiczki, by ułatwić pościg. Nel czuła żal i tęsknotę, dlatego płakała. Staś czuł się bezbronny i upokorzony, obiecał strzec Nel nawet za cenę swego życia. Po sześciu godzinach dziewczynka zaczęła zasypiać. Krajobraz zmienił się, a wielbłądy potrzebowały odpoczynku. Zatrzymali się, by wypocząć. Gebhr odnalazł rzucane przez Nel rękawiczki i uderzył ją korbaczem. Staś rzucił się na niego, jednak prędko został obezwładniony. Przed biciem uchronił go Idrys. Powiedział, że Fatma chce, by dzieci dojechały całe i zdrowe. Beduini udali się do Nilu po wodę. Po powrocie rozmawiali przy jedzeniu. Chamis zapewnił, że pościg ruszy za trzy dni. Musieli się spieszyć w drodze na południe, by jak najszybciej dotrzeć do terenów opanowanych przez Mahdiego. Staś zapewnił, że im się to nie uda, i że zaalarmowane zostaną wszystkie straże. Obiecał zapłatę za ich uwolnienie. Oni jednak woleli błogosławieństwo Mahdiego. Wierzyli, że na południu znajdą pomoc u sprzymierzeńców Mahdiego. Obiecali uwić Nel przytulne siedzisko na grzbiecie wielbłąda. Gdy zaczęło świtać muzułmanie udali się na poranną 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 Szybki test:Wioskę na Górze Lindego nazwano:a) Polskąb) Nelc) Wawelemd) KrakowemRozwiązanieNasibu podczas zbierania bananów natknął się na:a) gorylab) węża boac) słoniad) woboRozwiązanieCo podczas wigilii Bożego Narodzenia otrzymał Staś?a) kompasb) sztucerc) oficerkid) strój myśliwegoRozwiązanieWięcej pytań Zobacz inne artykuły: Partner serwisu: kontakt | polityka cookies Wiola Grząśko@WiolaFollowCykl lekcji poświęconych lekturzeOpracowania lektur Edukacja przyrodniczo - geograficzna w przedszkolu Folwark zwierzęcy Henryk Sienkiewicz opisał ziemie należące do rdzennych mieszkańców Afryki jako zbiór rozsianych po sawannie wiosek, często będących zarazem małymi państewkami. Jednym z nich był kraj Wa-himów, którego królem po śmierci Fumby został Kali. Wa-himowie od zawsze prowadzili wojnę z Samburami, plemieniem, które zajmowało przeciwległy brzeg Bassa Narok, czyli Jeziora Rudolfa. Warto wiedzieć, że nie wszystkie dziewiętnastowieczne afrykańskie państwa wyglądały w ten sposób. Niecałe 300 kilometrów od miejsca, w którym mogły znajdować się chaty plemienia Kalego, powstało na przełomie XIV i XV wieku królestwo Bugandy, które w czasach, w których toczy się akcja W pustyni i w puszczy, było u szczytu potęgi. Buganda przypominała trochę średniowieczne królestwa europejskie. Najważniejszym człowiekiem w kraju był kabaka – odpowiednik króla. Władał on niepodzielnie całym państwem i był właścicielem prawie całej ziemi w królestwie. Oddawał ją w lenno zasłużonym poddanym – to znaczy pożyczał im ją w zamian za posłuszeństwo. Cały kraj podzielony był na prowincje, których naczelnicy bezpośrednio podlegali królowi. Prowincje dzielono następnie na okręgi, z których każdy skupiał kilka wsi. W hierarchii państwowej panował więc porządek i każdy wiedział, kogo ma słuchać, a nad kim panować. Kabakowie słynęli z brutalności, z jaką tłumili jakiekolwiek przejawy niesubordynacji. Wysoka pozycja na ich dworze była często drogą do olbrzymich bogactw, łatwo mogła skończyć się jednak na szubienicy. Gdy tylko kabaka podejrzewał jakiś spisek na swoje życie (a tych nie brakowało), nie wahał się podstępnie mordować czy skazywać na śmierć swoich bliskich. Wielokrotnie z rozkazu różnych kabaków zabijano ich własne rodzeństwo, a nawet dzieci. Mutesta I, władający Bugandą prawie w tym samym czasie, kiedy rozgrywała się akcja W pustyni i w puszczy, podobno kazał stracić pięćset swoich żon. Co ciekawe, ten sam Mutesta I w opinii Europejczyków uchodził za człowieka niezwykle inteligentnego i wykształconego. Znał ponoć kilka języków, uprawiał liczne sporty, grał na wielu instrumentach. Sam nawrócił się na islam, chętnie przyjmował jednak również misjonarzy chrześcijańskich. Wsławił się również tym, że wyprawił poselstwo do rządzącej ówczesnym imperium brytyjskim królowej Wiktorii. Koniec świetności Bugandy rozpoczął się wraz z dotarciem do królestwa pewnego Brytyjczyka. Był nim poseł Long, wysłannik znanego z powieści pułkownika Gordona. Jego zadaniem było narzucić Bugandzie zwierzchnictwo angielskie. Tak też się w końcu stało – w roku 1894 Brytyjczycy uczynili ją swoim protektoratem, co w praktyce oznaczało dla kraju utratę niepodległości. Odzyskano ją dopiero przeszło 60 lat później. Pytania i odpowiedzi Kto to był kabaka? Kabaka to władca królestwa Bugandy, porównywalny do europejskiego króla Kto to jest lennik? Lennik to poddany króla (lub kabaki), który otrzymał od niego w dzierżawę ziemię i w zamian za to przysięga pomagać mu militarnie i słuchać jego rozkazów, a także oddaje część zysków z użytkowania powierzonej ziemi. Dlaczego Kali został królem Wa-himów? Ponieważ umarł jego władca, Fumba, Kali zaś jako jego najstarszy syn był jego następcą. Czy Kali uważał, że posiadał pełnię władzy królewskiej? Tak, choć wciąż uważał się za sługę Stasia, którego nazywał swoim królem. Plemię to grupa spokrewnionych ze sobą rodów, które wywodzą się od wspólnego przodka. Ludzie należący do jednego szczepu czują się sobie bliscy, ponieważ są spokrewnieni, posługują się tym samym językiem i wyznają tę samą religię. Dziś po odrębności dawnych polskich plemion nie pozostał niemal żaden ślad. Są jednak kraje, które wciąż na plemionach opierają swoją strukturę społeczną. Jednym z takich państw jest Uganda. Zamieszkuje ją kilkadziesiąt różnych plemion, których członkowie posługują się innymi językami, mają różne zwyczaje, a często również inaczej wyglądają. Trzy najliczniejsze plemiona zamieszkujące Ugandę to Gandowie, Soga oraz Bahima. Razem stanowią one około jednej trzeciej populacji kraju. Najliczniejszą, a zarazem najważniejszą grupą etniczną Ugandy jest plemię Gandów, zwane również plemieniem Baganda. Jego członkowie stanowią około 22 procent mieszkańców kraju. Większość z nich zamieszkuje zachodnią część wybrzeży Jeziora Wiktorii. Mówią w języku ganda. W XV wieku plemię Ganda utworzyło królestwo Bugandy, jedno z czterech tradycyjnych królestw, tworzących dzisiejszą Ugandę. Plemię Soga, zwane również Basoga albo Busoga, zamieszkuje wschodnią część wybrzeży Jeziora Wiktorii. Jego członkowie stanowią około 8 procent mieszkańców Ugandy. Posługują się językiem Soga. Także to plemię stworzyło własne królestwo, stało się to jednak dopiero w XIX wieku. Kolejną grupą etniczną Ugandy jest plemię Bahima, zwane również Hema. Stanowią oni około 6 procent jej obywateli. Zamieszkują południowo-zachodnią część kraju, a także przygraniczne regiony leżących niedaleko innych afrykańskich państw – Rwandy oraz Demokratycznej Republiki Konga. Ludzie z plemiona Bahima posługują się językiem Hema. To właśnie ten szczep Henryk Sienkiewicz nazywa w powieści Wa-hima, jest zatem ojczystym plemieniem Kalego. Każde ze szczepów posługuje się trochę innym językiem, dlatego urzędowym językami Ugandy są angielski oraz swahili, specjalny język stworzony do kontaktów międzyplemiennych. Używa się go zresztą nie tylko w Ugandzie, ale również w Kenii, Tanzanii, Rwandzie, Burundi czy Demokratycznej Republice Konga. Pytania i odpowiedzi Co to jest plemię? Plemię to grupa spokrewnionych ze sobą rodów, które wywodzą się od jednego wspólnego przodka. Jakie były zwyczaje członków plemienia Wa-himów opisanego przez Henryka Sienkiewicza w powieści? Wymień trzy. Praktykowali braterstwo krwi i składali ofiary z ludzi. Nosili olbrzymie kolczyki w uszach, przekłuwali wargi i ubierali się w skórzane przepaski. Wskaż na mapie Afryki miejsca, w których żyją wymienione w tym tekście plemiona. Wybrzeże Jeziora Wiktorii, południowo-zachodni narożnik kraju. Gdzie znajdowały się wioski Wa-himów? Plemię Kalego zamieszkiwało wybrzeża Bassa Narok (Jeziora Rudolfa)

plemiona w pustyni iw puszczy